Onze patiënten komen op de allereerste plaats, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar als specialistenkliniek proberen we daarnaast, als de mogelijkheid zich voordoet, ook een kleine bijdrage te leveren aan de diergeneeskunde van de toekomst. Door de faculteit te attenderen op patiënten met een bijzonder ziektebeeld of samenwerking te zoeken rondom een publicatie en met het oog daarop wat extra onderzoek te doen, voor eigen rekening. Uit het oogpunt van wetenschappelijke validatie. We zoeken de grenzen van ons weten op en hopen die een stukje te verleggen.
In de zomer van 2010 wordt Duke aangeboden, een 8 jaar oude Duitse staande, kampioen in zijn klasse, met klachten van ineens zeer veel meer gaan drinken en plassen. De hond is ook veel slomer geworden. De eigenaar, oud-docent bacteriologie aan de Faculteit Diergeneeskunde en in zijn tijd de drijvende kracht achter baanbrekend onderzoek naar de Ziekte van Weil, zoekt contact met ons.
Op basis van nadere diagnostiek lijkt sprake van een hypofysetumor, waarna de hond voor chirurgie terecht kan bij dr Björn Mey van de Faculteit Diergeneeskunde. Hoewel de ingreep slaagt, ontstaan complicaties tijdens de recovery. Korte tijd later moet besloten worden Duke te laten inslapen. Pathologisch onderzoek wijst uit dat anders dan verwacht werd niet een tumor aan de basis van de problemen van Duke staat, maar een ontsteking.
Het was bekend dat ontstekingsprocessen bij mensen klachten kunnen veroorzaken die lijken op de klachten die bij een hypofysetumor passen. Bij honden was dit wereldwijd echter nooit aangetoond. Dit heeft geresulteerd in aanpassing van protocollen, waar toekomstige patiënten baat bij zullen hebben.
De samenwerking rondom deze patiënt levert een case-report opgeleverd, dat zojuist online verschenen is 'Meij BP et al, Lymphocytic Hypophsitis in a Dog with Diabetes Insipidus, Journal of Comparative Pathology (2012); doi: 10.1016/j.jcpa2012.04.006'.
Voor alle Dukes van deze wereld.
Lees al onze referenties